‘Reizende vingers’ ©Mart van Zwam 30 x 40 cm Fotoprint op Hout
Ik zag onze burgemeester voorbij komen. Normaal gesproken al niet de beste of mooiste om te fotograferen, maar nu stond ie verkleed in beeld. Als kip. Smaakvol was het allemaal niet maar ah la. Of a laaf. Om maar even in de sfeer te blijven.
Ook de wethouders hebben zich in het feestgedruis gestort. Zag een kikker, een hond, een monnik en een uitdossing dat ‘Staphorstmeisje’ als titel mee kreeg. Gelukkig ontbraken er twee wethouders. Hoogstwaarschijnlijk houden die op het stadhuis of vanuit hun eigen woning alles goed in de gaten en een vinger aan de pols.
Tja, stel dat er wat zou gebeuren? Terwijl je als kip door de straten loopt of host? Stel dat er, gepland en dus niet toevallig, een of andere gek iets doet? Tenslotte regeert de angst op dit moment. Of niet soms? Of heeft de angst tijdens deze dagen van carnaval een paar dagen vrijaf gekregen?
Zag gisteren een jongetje lopen. In de buurt en met zijn zusje, dat zag er in ieder geval wel zo uit. Het jochie had een camouflagebroek aan met bijpassend jasje. In zijn handen een plastic Bart Smit achtig geweer. Zijn bewegingen logen er niet om. Alsof hij ons wilde omleggen. Een denkbeeldig spervuur van kogels vloog door de ruimte.
Een schilder als René Margritte zou iets met het beeld kunnen doen. Teun Hocks als kunstenaar ook. Martin Parr had er als fotograaf een echte ‘Parr’ van kunnen maken. Ed van der Elsken had er waarschijnlijk een eeuwig rauw tijdsbeeld van gemaakt. Ruw, weinig om het lijf lijkend maar met zoveel diepgang.
Een burgemeester die als kip, gelukkig nog wel met kop, door de straten slentert. Op zoek naar het volgende moment en op weg naar het volgende café en bier.
Moet er nog een beetje aan wennen. Net als aan de knoppen in de seringenboom of het paars en geel van de bloemetjes in voor en achtertuin.
Wens je een mooie en kleurrijke zondag.
