Tag Archives: Energie

De zondag, inspiratie en dansende energiegolven

2017-06-11-0001I saw the light.

En terwijl de bijna vergeten (door mij althans) muziek van Tod Rundgren door de kamer schalde deed de energie waar ze goed in is. Dansen tot je erbij neervalt (zij althans) en inspireren waar mogelijk.

Dat is toch het wonderlijke van energiegolven. Ze vormen patronen. Dan weer duidelijk, dan weer onnavolgbaar. Ze zwepen op of brengen kalmte waar en indien nodig.

Ik zag tussendoor Nadal voor de tiende keer winnen. In die enorme gevulde bakoven met alsmaar stijgende temperaturen vol met enthousiaste tennisliefhebbers. Zag bewegende hoeden en hoedjes. Een kushandjes versturende Nicole Kidman (altijd mooi) en de werking van reclame door de betalende sponsoren. Ik hoopte zo dat Nadal zou winnen. Hoopte dat hij de tiende keer zou vervolmaken om zo de geschiedenisboeken in te gaan als de man die het ongelofelijke presteerde. Arme Stan. Arme Stan Wawrinka. Ik voelde met hem mee. Maar op Nadal stond gewoon geen maat.

De energiegolven dansten als lust. Lust tot ontdekken en ontrafelen van geheimen. Spinnenwebben werden getrotseerd, patronen kwamen alsmaar helderder in beeld. Voor zover mogelijk dan.

Zachtjes, met interne stilte en in volle bewondering genietend van het werk van Paul Klee, Kandinsky en Max Ernst zongen zangers en zangeressen ondertussen gewoon door. Om ondersteuning te geven aan de beelden die daar niet om vroegen en het ook niet nodig hadden.

Las de wonderlijk mooie woorden. ‘Vincent had een Lust for Line’.

Zondag. Omdat zondag soms gewoon vraagt om stilte, muziek en lustvolle golven van energie.

 

Actie, reactie en oogstrelend vocht

IMG_3661

‘Kleur in de vorm’ ©Mart van Zwam 100 cm x 75 cm Genummerde oplage 1 t/m 20 Leverbaar via The Gallery…

 

Een voetbalclub stuurde gisteren vier spelertjes weg omdat ze te weinig loten hadden verkocht. In de avond was Bayern München op het keurig gemaaide groen Arsenal flink de baas. De voetbalberichten drongen zich aan me op.

Zoals elke ochtend is er wel de vraag; wat te schrijven? En waarover dan wel? En zoals vrijwel iedere ochtend gebeurt er wel iets leuks, naars of moois. Iets geweldigs of is er iets ergs gebeurt? Met of zonder gewonden of erger nog: dodelijke slachtoffers.

Zo drong zich vanochtend een advertentie het Twitterland binnen. Een boxershort met een extra vakje. Niet voor je persoonlijkheid of extra hulpstuk mocht je qua gereedschap (gevoelsmatig) tekort komen. Niet voor je portemonnaie of creditcard. Niet voor het beroemde blauwe of andere behulpzame pilletjes. Nee, het is veel simpeler. Het is een zakje (extra diep) voor je mobiel. Handig voor op een festival of popconcert. Of gewoon handig voor tijdens het carnavallen. Qua beeld moest ik even denken aan zo’n holster waar je als cowboy of anderszins je geladen Colt in kunt opbergen. Klaar voor het grijpen en rokende actie.

Actie. Elk jaar werd Joseph Stapf als Jood herdacht als slachtoffer van de Tweede Wereld Oorlog. Blijkt nu dat de man, die in 1977 in Stuttgart is overleden, gewoon een volbloed nazi was. Vond ik een vreemde maar ook nare titel. ‘Volbloed nazi’. De Amsterdamse persfotograaf vocht vanaf 1943 aan het Oostfront mee. Foutje. Ben benieuwd hoe en waar ze het allemaal moeten gaan herstellen.

Obesitas bureaucratie, rampjaren en verschraling. De woorden die langskwamen in een item over het wel en wee op een zorgboerderij waren bijna bruikbaar als onderdelen van een bedroevend gedicht of poëzie dat je zou kunnen laten nadenken. ‘Russische connecties groeiend probleem voor Trump’ heeft dat ook.

Ondertussen hou ik me met volle overgave plus een flinke dosis liefde bezig met schilderen. In vorm en kleur. Omdat elke druppel wel iets in zich heeft. Omdat elk spatje vocht iets doet met haar omgeving. Omdat elke energie in welke vorm dan ook haar reactie heeft.

Mooie donderdag.

 

3 broden, 413 kilo en de energie

413 kilo. Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Nu ben ik al niet goed in het schatten van gewicht en leeftijd, maar dit is dan ook een lastige. 413 kilo.

Op de foto en op bed ligt een man, een wel erg dikke man. Volgens de begeleidende tekst is het de dikste man van Engeland.

Carl Thompson, pas 33 jaar oud, is gisteren overleden. Volgens de politie is hij aan een natuurlijke dood gestorven. Maar ja, bij natuurlijk kun je enkele vraagtekens plaatsen. Want wat is natuurlijk nu eigenlijk? Vanuit het standpunt van de politie bekeken was het geen misdrijf en dus een natuurlijke dood.
Naar alle waarschijnlijkheid hebben zijn organen het begeven. Maar misschien heeft hij het uiteindelijk zelf wel opgegeven. Wie weet.

Dagelijks 3 dozen magnums en 3 broden met jam. Ge- en aantallen die een mens kunnen laten duizelen. Dat Carl Thompson uiteindelijk gevonden werd door een pizzakoerier die een bestelling kwam afleveren geeft nog een extra luguber sausje aan het bericht.

Nog meer nieuws over hen die het leven lieten? Vanochtend kwam het bericht dat James Horner(61) is overleden. Horner was filmcomponist en dirigent. A Beautiful Mind, Braveheart, Apollo 13, Avatar, Legends of the Fall, Titanic enz. 150 films met prachtige melodieën. Wat een nalatenschap.

Aantallen, muziek en beelden. Wat kunnen ze krachtig zijn.

Vandaag maar eens flink wat filmmuziek (her)beluisteren en ervan genieten. En vanavond weer een gezonde maaltijd op tafel.

Fijne dag.